جامعه شناس: اغلب مراجعان سایت‌های همسریابی، مردان متاهل است برای ازدواج موقت/ فقر و مشکلات جوانان را به ازدواج سفید رانده است

مراجعه  جوانان به سایت های همسریابی برای پاسخ دادن به نیاز جنسی‌شان از طریق ازدواج موقت است نه انتخاب یک فرد به عنوان همسر.

به گزارش عصر ایران؛ ایجاد قانونی برای راه افتادن مراکز رسمی همسریابی خبری بود که برای اولین بار امیرحسین بانکی‌پور، نماینده مجلس یازدهم از آن صحبت کرد. خبری که باعث شکل‌گیری بحث‌هایی زیادی حول محور ازدواج شد و این سوال را در ذهن مخاطب ایجاد کرد که آیا مشکل جوانان در پیدا کردن و انتخاب فرد مورد نظر به‎‌عنوان شریک زندگی است یا مسائلی نظیر مسائل اقتصادی؟

دکتر عالیه شکربیگی، جامعه‌شناس در گفت‌وگو با دیده بان ایران به طرح های مجلس در رابطه با ایجاد مراکز همسر یابی  پرداخته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

مشروح گفت و گو را در ذیل بخوانید:

 نظر شما در خصوص سایت‌های همسریابی که این روزها حسابی توسط نمایندگان مجلس انقلابی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است، چیست؟

وقتی تغییر و تحولی به لحاظ فرهنگی و اجتماعی در ساختارهای ارزشی اجتماعی به وجود می آید،  کارکردهایی برای انسان‌ها به وجود می آید. یکی از این کارکردها سایت های همسریابی است. ما الان با یک کمپی به نام فضای مجازی رو به رو هستیم. طبعا قرار گرفتن خانواده در چنین شبکه های اجتماعی باعث تحولات ارزشی و نگرشی در افراد جامعه می شود. به طور خاص و ویژه اگر بخواهیم بر روی سایت های همسریابی متمرکز شویم، کارکرد این سایت ها این است که کسانی که امکان پیدا کردن همسر مناسب ندارند می توانند با ثبت‌نام کردن در چنین سایت‌هایی شرایطی را برای پیدا کردن همسر مناسب خود فراهم کنند.

سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا ورود چنین سایت هایی در امر ازدواج نیاز است؟ به دلیل اینکه جامعه در یک شبکه اجتماعی قرار گرفته قطعا وجود چنین سایت هایی دارای یک کارکردهایی می‌باشند. به اعتقاد بنده اولین راهی که یک فرد می تواند برای پیدا کردن همسر آینده‌اش طی کند قطعا سایت‌های همسریابی نیست.

کما اینکه سایت های همسریابی طبق گزارش هایی که شده است با هزینه های بسیار زیادی راه اندازی شده‌اند اما در عمل خیلی نتوانسته‌اند موفق عمل کنند.

البته این سایت ها بیشتر برای آقایان متاهلی که به دنبال ازدواج موقت هستند کارکرد بسیار خوبی داشته است اما بنده معتقد هستم انسان اگر می خواهد همسر آینده خودش را انتخاب کند، سایت های همسریابی نمی توانند آن اطلاعات لازم را به این شخص دهد مگر اینکه حضور این سایت های همسریابی زمینه‌ساز دیدارها و ملاقات هایی در دنیای واقعی شود یعنی جلسات فقط در فضای مجازی خلاصه نشود.

 آیا در حال حاضر دغدغه جوانان ما پیدا کردن و انتخاب همسر است؟

آن چیزی که الان در جامعه وجود دارد کاهش امر ازدواج است. جوانان ما در حال حاضر به دنبال ازدواج نبوده و شوق و گرایشی برای چنین امری ندارند. یکی از دلایل این امر مشکلات اقتصادی و عدم داشتن شغل است. بنابراین اگر جوانان به این سایت ها  مراجعه کنند برای امر ازدواج موقت این مراجعه صورت می‌گیرد نه ازدواج دائم! اگر یک جوان امکانات و توانمندی لازم برای ازدواج را داشته باشد قطعا این کار را انجام می دهد. البته از سویی دیگر توانمندی اقتصادی هم وجود دارد اما کلا در میان جوانان گرایش لازم برای انجام امر ازدواج از بین رفته است. یعنی از طرفی هم نگرش جوانان نسبت به امر ازدواج از بین رفته و هم این‌که به هر حال مشکلات اقتصادی مانع انجام این امر شده است. متاسفانه امروزه جوانانی که از حمایت مالی خانواده برخوردار هستند می توانند ازدواج کنند اما جوانانی که دارای حمایت مالی خانواده نیستند در امر ازدواج تاخیر و یا به طور کلی از انجام این امر صرف نظر می کنند. در همین حین گرایش این جوانان به سمت «ازدواج سفید» بسیار بیشتر می‌شود. بنابراین اگر جوانان به این سایت ها هم مراجعه کنند دلیلش پاسخ دادن به نیاز جنسی‌شان از طریق امر ازدواج موقت است نه انتخاب یک فرد به عنوان همسر. به صورت کلی مشکل جوانان ما انتخاب همسر نیست بلکه  مسائل اقتصادی، فقر و....عامل از بین رفتن گرایش به ازدواج است.

شما آماری از ازدواج‌ها که از طریق این سایت‌ها انجام شده است دارید؟ اصلا چنین ازدواج‌هایی از دوام کافی برخوردار هستند؟

با توجه به تحقیقاتی که بنده داشتم تنها نیمی از این ارتباط‌ها به ازدواج ختم می‌شود اما این‌که الان در چه مرحله‌ای از زندگی مشترک‌شان هستند را بنده اطلاع ندارم. در امر پژوهش بعید می‌دانم تحقیقی مبنی بر تداوم چنین ازدواج‌هایی صورت گرفته باشد. 

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: سایت های همسریابی ازدواج موقت سایت ها امر ازدواج پیدا کردن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۶۵۵۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مد خوب، مد بد!

«این‌ها الان مد شده» جمله‌ای آشنا که ممکن است در طول روز بارها به گوشتان به عناوین مختلف رسیده باشد. اما آیا هر مدی قابل قبول است؟ تا چه جایی می‌توان از آن پیروی کرد؟

به گزارش ایسنا، شاید کلمه حجاب و پوشش برای افراد در سنین بالاتر معنا و مفهوم بیشتری داشته باشد. کسانی که نوع لباس پوشیدن در خانه یا بیرون از آن، برایشان نوعی احترام به خانواده و جامعه بود. می‌توان گفت پوشیدن لباس‌های نامتعارف باب نبود. اگر کسی بر خلاف عرف آن دوره عمل می‌کرد به شدت مورد شماتت دوستان و اطرافیان خود قرار می‌گرفت. اما در دوره جدید عکس این قضیه در جریان است. به طوری که پوشیدن لباس‌های پاره، کهنه، تنگ و کوتاه که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد، بسیار در بین جوانان باب شده است.
به راستی دلیل این که عده‌ای از افراد به بدون هیچ آگاهی، فقط به دلیل مد شدن این نوع پوشش را انتخاب می‌کنند چیست؟ لباس‌هایی که در بسیاری از مواقع نه تنها زیبایی ندارند، بلکه ممکن است در نگاه اول مضحک و خنده‌دار هم باشند.

مفهوم پوشش و لباس

لباس از گذشته، تاکنون گویای مفاهیم زیادی بوده است و سهمی بزرگ در فرهنگ ملت‌ها دارد. نشان‌دهنده باورهای، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی مردمان یک جامعه است. اما در نگاه کلی لباس پاسخگوی نیازهایی مانند حفاظت از سرما و گرما، حفظ عفت و شرم است و در نهایت به انسان آراستگی، زیبایی می‌بخشد.

پوشش در گذشته

 پیکره‌ها، نقاشی‌ها، و نوشته‌های باقیمانده از دوران باستان نشان می‌دهد که پوشش تمام بدن در دوره‌های مختلف تاریخی برای زنان و مردان ایرانی دارای اهمیت بوده است و ایرانیان به هیچ وجه در برهنگی به سر نمی‌برده‌اند.

استرابون تاریخ‌نگار و جغرافیدان معروف یونانی که کتاب جغرافیای او منبع گران‌بها از دنیای قدیم از جمله فلات ایران، فرهنگ و تمدن مردمانی که در نواحی مختلف ایران ساکن بوده‌اند را در خود جای داده است، می‌نویسد: "ایرانیان اگر بخشی از بدنشان برهنه باشد آن را بی شرمی می‌دانند و همیشه بلند لباس می‌پوشند.

 ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن می‌نویسد: "در زمان داریوش، زنان طبقات بالای اجتماع جز در تخت روان و روپوش‌دار از خانه بیرون نمی‌آمدند. در نقش‌هایی که از ایران باستان بر جای مانده است هیچ صورت زن دیده نمی‌شود
در موزه لوور پاریس مُهر سنگی استوانه‌ای مربوط به دوران هخامنشیان است که تعدادی با لباس و تاج و چادر زنان هخامنشی بر مسند شاهانه‌ای تکیه زده است و ندیمه‌هایش در مقابلش ایستاده‌اند و سرپوش به سر دارند.  موارد نمونه‌هایی از وجود فرهنگ پوشش و یکی از نشانه‌های ملیت ایرانی است.

پوشش فرهنگ‌های مختلف ایرانی

با این که استفاده از لباس‌های سنتی و قدیمی دیگر نسبت به گذشته در بین اقوام ایرانی رایج نیست، اما هستند مردمانی که در استان‌های مختلف هنوز از این سنت دیرین در نوع پوشش استفاده می‌کنند. پوشش اقوام مختلف در ایران برای بسیاری از گردشگران چه ایرانی یا خارجی بسیار جذاب و دیدنی است. شاید برای شما پیش آمده باشد که در سفر به نقطه‌ای از کشور افرادی را با لباسی خاص و سنتی مخصوص همان منطقه ببینید. لباس‌هایی که در عین زیبایی، پوشیدگی را نیز به همراه دارد. به طوری که اکثر افراد را به گرفتن عکس‌های یادگاری از این نوع پوشش ترغیب می‌کند. بر اساس شرایط جغرافیایی، آب و هوایی و همچنین فرهنگ‌های مختلف اقوام ساکن، نوع پوشش و لباس در بین قومیت‌های مختلف بسیار متنوع است.

مدگرایی

مدگرایی به این معنی است که فرد سبک زندگی، پوشش و رفتار خود را بر اساس آخرین الگوها تنظیم و به محض ورود الگوی جدید در جامعه، از آن پیروی می‌کند. این حس تنوع‌طلبی توأم با گرایش به خودنمایی در محیط اجتماعی، تغییرات چشمگیری در نوع پوشش، رفتار و آرایش افراد به همراه داشته است. مدگرایی منحصر به سن خاصی نیست، اما در بین جوانان جذابیت بیشتری دارد. عواملی چون تنوع‌طلبی و نوگرایی، همانندسازی، رقابت، چشم و هم‌چشمی با دیگران، مدگرایی و التزام ناشی از دوستی، جلب توجه دیگران و تشخّص‌طلبی می‌تواند از عوامل گرایش جوانان به سوی این شیوه زندگی باشد.‌

مد پیامد دوره معاصر و مختص به جامعه و فرهنگی خاص نیست، اما در عصر حاضر با گسترش روز افزون شبکه‌های ارتباطی و ماهواره‌ای، سبک زندگی  افراد جامعه مخصوصا نوع پوشش آن‌ها را  بسیار تحت تأثیر قرار داده است. این رسانه‌ها با کمک تبلیغات و مدهای جدید، نیازها و الگوهای جدیدی برای افراد ایجاد می‌کنند که بعضی از این الگوها با فرهنگ و ارزش‌های جامعه ما هیچ سنخیتی ندارد و باعث مشکلات اجتماعی و خانوادگی می‌شود.

اکثر افرادی که در پی مد روز هستند، به قول خودشان می‌خواهند باکلاس باشند. به عقیده آن‌ها نحوه پوشش عامل مهمی برای شناخت طبقه اجتماعی، میزان رفاه، سلیقه و فرهنگ افراد است.
 پیروی از مد همیشه بد نیست و می‌تواند جوانان را از لحاظ روحی ارضا کند و حتی در پیشرفت جامعه نیز مفید باشد. جامعه‌شناسان مد را یک پدیده اجتماعی می‌دانند که افراد را با یکدیکر همرنگ می‌کند. این به شرطی است که از افراد یا مدهایی که با جامعه هیچ سنخیتی ندارند پیروی نکنند. اما با این حال امروزه جوانان زیادی  را می‌بینیم که درگیر آن شده‌اند و مد به یکی از معضلات فرهنگی و اجتماعی جامعه تبدیل شده است. تقلید نسنجیده‌ای که وقت و هزینه زیادی برای آن‌ها دارد. چراکه اکثرا وقتی از آن ها دلیل انتخابشان پرسیده می‌شود تنها کلمه‌ای که می‌شنویم این است که مد شده است.

سخن آخر

 با پیشرفت روزافزون، شبکه‌های ارتباطی و ماهواره‌ای در نیازهای اساسی مردم به خصوص جوانان تغییرات بزرگی را به وجود آورده‌اند، رسانه‌هایی که با تبلیغات، الگوهای جدیدی را وارد زندگی جوانان کرده‌اند. الگوهایی که در اکثر موارد سنخیتی با فرهنگ و ارزش‌های جامعه ایرانی ندارد.

انتهای پیام